Σιγά σιγά παίρνει σάρκα και οστά το ξύλινο σπίτι, με τις όποιες δυσκολίες καθυστερήσεις ή προβλήματα παρουσιάζονται, τα οποία σημειωτέον δεν είναι ούτε τόσα όσα φαντάζεται κανείς ούτε πιθανόν όσα θα αντιμετώπιζα αν αποφάσιζα να κάνω το ίδιο με συμβατικά υλικά. Παρακάτω παραθέτω ένα λίνκ με τις πρώτες φωτογραφίες της ξύλινης κατοικίας στο στάδιο που βρίσκεται τώρα.
Λινκ φωτογραφιών : http://s678.photobucket.com/albums/vv144/aboulafia/XYLINO%20SPITI/
Τρίτη 27 Οκτωβρίου 2009
Δευτέρα 12 Οκτωβρίου 2009
Μεγαλόπνοου σχεδίου συνέχεια...
Τελικά το σχέδιο αν και υπέστη τις σχετικές περικοπές (λόγω αδειών και αντοχών) πραγματοποιήθηκε ως εξής: Ημερομηνία διεξαγωγής ορίστηκε το τριήμερο από 24/9 έως 26/9 και περιελάμβανε την διαδρομή Πάτρα-Καλάβρυτα-Βυτίνα-Πύργος.
1η ημέρα : Αναχώρηση από Πάτρα για Καλάβρυτα.
Ίσως και το δυσκολότερο τμήμα της διαδρομής λόγω των μεγάλων ανηφορικών κομματιών του τμήματος, μήκους περίπου 20 χλμ. Και με 52/39 δισκοβραχίονα και 11-23 κασέτα, μάλλον δεν είχαμε και πολές πιθανότητες να το πάμε καβάλα το κομμάτι αυτό. Παρόλα αυτά κατά τις 18:45 καταφέραμε να είμαστε Καλάβρυτα.
Η διαδρομή φανταστική, ακόμα και μέσα από τα καμμένα και με το ποδήλατο βλέπεις διαφορετικά το κάθε κομμάτι της φύσης και προσέχεις πράγματα που με το αυτοκίνητο δεν υπάρχει περίπτωση να προσέξεις.
Μέχρι την διασταύρωση της εθνικής οδού με τον δρόμο των Καλαβρύτων όλα πήγαν μια χαρά. Από εκεί και πέρα πολλή κούραση, πολύ περπάτημα, αλλά και απόλαυση όταν πλέον φτάσαμε στο κομμάτι των 10+ χλμ. της κατηφόρας από το Μέγα Σπήλαιο ως τα Καλάβρυτα. Και οι λουκουμάδες στο Grand Challet ήταν βάλσαμο.
Στα Καλάβρυτα έγιναν οι αναγκαίες ρυθμίσεις στα ποδήλατα και βουρ για το 2ο κομμάτι που περιελάμβανε τη διαδρομή Καλάβρυτα - Βυτίνα.
2η ημέρα: Επίσης φανταστική διαδρομή που περιελάμβανε τα κατηφορικά κομμάτια στην αρχή (το πρωϊ) και στη συνέχεια ευθείες και στο τέλος ανηφόρα ως τη Βυτίνα (πολύ πιο ήπια και πολύ πιο βατή από αυτή των Καλαβρύτων).
Το κακό με αυτό το τμήμα ήταν πως από ένα σημείο και μετά δεν υπήρχε πηγή στο δρόμο μας για νερό και λόγω της χαμηλής βλάστησης, δεν υπήρχε και δένδρο με μια καλή σκιά για ξεκούραση.
Τελικά μετά από τη σχετική ταλαιπωρία, τα καταφέραμε να είμαστε στη Βυτίνα πριν τις 17:00 το απόγευμα, οπότε μας δώθηκε η ευκαιρία τόσο για ξεκούραση, οσο και για βόλτα μέσα στη Βυτίνα.
Αν και δεν ήταν και η ιδανική εποχή να την επισκευτείς, η Βυτίνα παραμένει πάντα ένας όμορφος προορισμός.
Και ένας κόκορας μακαρονάδα είναι πάντα ένας ωραίος τρόπος να κλείνεις μια κουραστική ποδηλατική ημέρα.
Ξεκούραση στο Grand Vytina και βουρ για την επόμενη ημέρα που περιελάμβανε το τμήμα Βυτίνα - Πύργος, με το οποίο είχαμε και σκοπό να κλείσουμε την ποδαλατική μας περιήγηση.
Μέρα τρίτη : Δυστυχώς όμως το επόμενο πρωϊ ο καιρός είχε άλλα σχέδια, μια και λίγο μετά το πρωϊνό μας ξύπνημα, έπιασε μια βροχή που μας ανάγκασε να ματαιώσουμε τα σχέδιά μας και να ζητήσουμε βοήθεια. Έτσι ήρθε η γυναίκα μου με το αυτοκίνητο και τη σχάρα, φωρτώσαμε τα ποδήλατα και επιστρέψαμε στον Πύργο εποχούμενοι.
Με τον τρόπο αυτό τελείωσε και το επιχείρημά μας αυτό για ποδηλατοτουρισμό στην Ελλάδα.
Η εμπειρία φανταστική, αφού όντως με το ποδήλατο είναι σαν να βλέπεις μια άλλη Ελλάδα, την οποία επ' ουδενί δεν μπορείς να απολαύσεις γυρνώντας με το αυτοκίνητο. Υπάρχει μια διαφορετικού τύπου επαφή με τον κόσμο που συναντάς και την φύση, που σου γεννά πρωτόγνωρα συναισθήματα. Και βέβαια σε κάνει να αναζητάς και τα όριά σου, τα οποία τα βλέπεις να είναι πολύ μακρύτερα από εκεί που νόμιζες πως ήταν μέχρι τώρα. Όποιος το έχει κατά νου να το κάνει και το σκέφτεται, να το τολμήσει και θα με θυμηθεί. Και επίσης κάνει και τη ζωή πολύ απλούστερη, δεν έχεις να νοιαστείς για τίποτα, υπολογίζεις να πάρεις μαζί όσες αλλαξιές χρειάζεσαι για τις ημέρες που προγραμματίζεις πως θα διαρκέσει η βόλτα και ένα δύο πράγματα πρώτης ανάγκης, τα απολύτως απαραίτητα δηλαδή. Γιατί στο ποδήλατο το τι θα κουβαλήσεις μετράει... Και τις στιγμές που ανηφορίζεις τα σκέπτεσαι όλα... Και πέραν όλων των άλλων σου δίνει και την ευκαιρία να δεις τη ζωή γενικότερα με άλλο μάτι, όσα έχουν σημασία και όσα νόμιζες μέχρι τώρα πως έχουν σημασία. Τι να πω, είναι απλά απίστευτο.
Εγώ το ευχαριστήθηκα τόσο πολύ που δεν βλέπω την ώρα για την επόμενη φορά που θα κανονίσουμε να πάμε διακοπές με μόνο μέσο το ποδήλατο.
Ένα λίνκ με φωτογραφίες από την διαδρομή είναι εδώ: http://s678.photobucket.com/albums/vv144/aboulafia/PODHLATIKES%20DIAKOPES/
1η ημέρα : Αναχώρηση από Πάτρα για Καλάβρυτα.
Ίσως και το δυσκολότερο τμήμα της διαδρομής λόγω των μεγάλων ανηφορικών κομματιών του τμήματος, μήκους περίπου 20 χλμ. Και με 52/39 δισκοβραχίονα και 11-23 κασέτα, μάλλον δεν είχαμε και πολές πιθανότητες να το πάμε καβάλα το κομμάτι αυτό. Παρόλα αυτά κατά τις 18:45 καταφέραμε να είμαστε Καλάβρυτα.
Η διαδρομή φανταστική, ακόμα και μέσα από τα καμμένα και με το ποδήλατο βλέπεις διαφορετικά το κάθε κομμάτι της φύσης και προσέχεις πράγματα που με το αυτοκίνητο δεν υπάρχει περίπτωση να προσέξεις.
Μέχρι την διασταύρωση της εθνικής οδού με τον δρόμο των Καλαβρύτων όλα πήγαν μια χαρά. Από εκεί και πέρα πολλή κούραση, πολύ περπάτημα, αλλά και απόλαυση όταν πλέον φτάσαμε στο κομμάτι των 10+ χλμ. της κατηφόρας από το Μέγα Σπήλαιο ως τα Καλάβρυτα. Και οι λουκουμάδες στο Grand Challet ήταν βάλσαμο.
Στα Καλάβρυτα έγιναν οι αναγκαίες ρυθμίσεις στα ποδήλατα και βουρ για το 2ο κομμάτι που περιελάμβανε τη διαδρομή Καλάβρυτα - Βυτίνα.
2η ημέρα: Επίσης φανταστική διαδρομή που περιελάμβανε τα κατηφορικά κομμάτια στην αρχή (το πρωϊ) και στη συνέχεια ευθείες και στο τέλος ανηφόρα ως τη Βυτίνα (πολύ πιο ήπια και πολύ πιο βατή από αυτή των Καλαβρύτων).
Το κακό με αυτό το τμήμα ήταν πως από ένα σημείο και μετά δεν υπήρχε πηγή στο δρόμο μας για νερό και λόγω της χαμηλής βλάστησης, δεν υπήρχε και δένδρο με μια καλή σκιά για ξεκούραση.
Τελικά μετά από τη σχετική ταλαιπωρία, τα καταφέραμε να είμαστε στη Βυτίνα πριν τις 17:00 το απόγευμα, οπότε μας δώθηκε η ευκαιρία τόσο για ξεκούραση, οσο και για βόλτα μέσα στη Βυτίνα.
Αν και δεν ήταν και η ιδανική εποχή να την επισκευτείς, η Βυτίνα παραμένει πάντα ένας όμορφος προορισμός.
Και ένας κόκορας μακαρονάδα είναι πάντα ένας ωραίος τρόπος να κλείνεις μια κουραστική ποδηλατική ημέρα.
Ξεκούραση στο Grand Vytina και βουρ για την επόμενη ημέρα που περιελάμβανε το τμήμα Βυτίνα - Πύργος, με το οποίο είχαμε και σκοπό να κλείσουμε την ποδαλατική μας περιήγηση.
Μέρα τρίτη : Δυστυχώς όμως το επόμενο πρωϊ ο καιρός είχε άλλα σχέδια, μια και λίγο μετά το πρωϊνό μας ξύπνημα, έπιασε μια βροχή που μας ανάγκασε να ματαιώσουμε τα σχέδιά μας και να ζητήσουμε βοήθεια. Έτσι ήρθε η γυναίκα μου με το αυτοκίνητο και τη σχάρα, φωρτώσαμε τα ποδήλατα και επιστρέψαμε στον Πύργο εποχούμενοι.
Με τον τρόπο αυτό τελείωσε και το επιχείρημά μας αυτό για ποδηλατοτουρισμό στην Ελλάδα.
Η εμπειρία φανταστική, αφού όντως με το ποδήλατο είναι σαν να βλέπεις μια άλλη Ελλάδα, την οποία επ' ουδενί δεν μπορείς να απολαύσεις γυρνώντας με το αυτοκίνητο. Υπάρχει μια διαφορετικού τύπου επαφή με τον κόσμο που συναντάς και την φύση, που σου γεννά πρωτόγνωρα συναισθήματα. Και βέβαια σε κάνει να αναζητάς και τα όριά σου, τα οποία τα βλέπεις να είναι πολύ μακρύτερα από εκεί που νόμιζες πως ήταν μέχρι τώρα. Όποιος το έχει κατά νου να το κάνει και το σκέφτεται, να το τολμήσει και θα με θυμηθεί. Και επίσης κάνει και τη ζωή πολύ απλούστερη, δεν έχεις να νοιαστείς για τίποτα, υπολογίζεις να πάρεις μαζί όσες αλλαξιές χρειάζεσαι για τις ημέρες που προγραμματίζεις πως θα διαρκέσει η βόλτα και ένα δύο πράγματα πρώτης ανάγκης, τα απολύτως απαραίτητα δηλαδή. Γιατί στο ποδήλατο το τι θα κουβαλήσεις μετράει... Και τις στιγμές που ανηφορίζεις τα σκέπτεσαι όλα... Και πέραν όλων των άλλων σου δίνει και την ευκαιρία να δεις τη ζωή γενικότερα με άλλο μάτι, όσα έχουν σημασία και όσα νόμιζες μέχρι τώρα πως έχουν σημασία. Τι να πω, είναι απλά απίστευτο.
Εγώ το ευχαριστήθηκα τόσο πολύ που δεν βλέπω την ώρα για την επόμενη φορά που θα κανονίσουμε να πάμε διακοπές με μόνο μέσο το ποδήλατο.
Ένα λίνκ με φωτογραφίες από την διαδρομή είναι εδώ: http://s678.photobucket.com/albums/vv144/aboulafia/PODHLATIKES%20DIAKOPES/
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)