Αν και πλέον έχει βγει και σε DVD σε εθνικής κυκλοφορίας καθημερινή εφημερίδα, για όποιον το ψάχνει, το ντοκυμανταίρ αυτό, βρίσκεται στην ιστοσελίδα του Λάρισα Πόρταλ, στο παρακάτω λινκ:
http://www.larisaportal.gr/diafora/argentina.php
Η σκηνή της μεταφοράς του φερέτρου του βρέφους από άλλα παιδιά, ήταν και η πιο συγκλονιστική απ' όλες.
Ας ξεσηκωθούμε όλοι για να μη δούμε όχι μόνο στη χώρα μας, αλλά σε καμία άλλη χώρα τέτοιες σκηνές ξανά.
Όμως μόνο με ευχές και μόνο με τον αγώνα "των άλλων" δεν θα αλλάξει κάτι.
-Συμμετοχή όλων για να ανατρέψουμε όλο το παγκόσμιο κατεστημένο, που μας θέλει υποχείρια του κεφαλαίου, που μας θέλει γρανάζια σε μια μηχανή παραγωγής πλούτου για λίγους και εξαθλίωσης για τους πολλούς, που πιστεύει ότι με τον χωρισμό του λαού θα καταφέρει να επιβάλλει τις όποιες αντιλαϊκές πολιτικές του.
-Συμμετοχή τώρα για να εξαφανιστούν από προσώπου γης οι πολιτικοί που το μόνο που τους νοιάζει είναι η καρέκλα τους και τα ακριβά τους αυτοκίνητα, η μάσα, οι μίζες και ο προσωπικός τους πλουτισμός.
-Συμμετοχή τώρα για ένα κράτος που θα νοιάζεται για ΟΛΟΥΣ τους πολίτες του, όχι μόνο για τους πολίτες του "κόμματος", που θα εξασφαλίζει σε όλο τον κόσμο δουλειά, πραγματική ΔΩΡΕΑΝ παιδεία και όχι εξάρτηση από φρονιστήρια και εξωσχολική μόρφωση, πραγματική υγειονομική περίθαλψη και όχι υγεία που θα έχει ανάγκη από "μέσα" και "φακελάκια".
-Συμμετοχή τώρα για ένα κράτος με πραγματικά αδέκαστη δικαιοσύνη, που θα ισχύει και για όλους, ανεξαιρέτως, όσο ψηλά και αν βρίσκονται αυτοί.
-Συμμετοχή τώρα για έναν δημόσιο πλούτο που θα είναι πραγματικά δημόσιος, που θα ανήκει στο λαό και θα μοιράζεται και θα ξοδεύεται για τις ανάγκες του λαού και όχι για την καλοπέραση λίγων και εκλεκτών.
-Συμμετοχή τώρα για ένα κράτος που θα δίνει βάση στον πολίτη, ξοδεύοντας την δημόσια περιουσία για τον πολίτη και όχι για να αγοράζουμε τα όπλα του Ομπάμα και της Μέρκελ, όταν συμπολίτες μας δίπλα μας δεν έχουν τα απαραίτητα για να ταϊσουν τα παιδιά τους.
-Συμμετοχή τώρα για ένα κράτος υπέρ του φτωχού και του αδύνατου και όχι για ένα κράτος έρμαιο των πλουσίων και δυνατών.
-Συμμετοχή για ένα κράτος όπου οι πολιτικοί του θα δουλεύουν ΓΙΑ το λαό και όχι όπως γίνεται μέχρι τώρα, να δουλεύουν ΤΟ λαό.
Βέβαια η λίστα αυτή θα πρέπει να είναι ατέλειωτη, ο καθένας θα προσθέσει ίσως και κάτι δικό του, ένα δικό του λόγο για τον οποίο πρέπει να αντισταθούμε στα πάντα, αλλά κυρίως στην (όχι και τόσο) νέα τάξη πραγμάτων που μας θέλει να κάνουμε τα πάντα για τους λίγους, να δουλεύουμε για τους λίγους, να παράγουμε για τους λίγους, να μη μορφωνόμαστε για τους λίγους, να μην σκεπτόμαστε για τους λίγους, να μην αντιδρούμε για τους λίγους, να μην κάνουμε εμείς τίποτα, για να μπορούν να κάνουν οι ΛΙΓΟΙ τα ΠΑΝΤΑ.
Αν το σύστημα αυτό, δεν μπορεί να προσαρμοστεί ώστε να υπηρετεί το λαό και όχι ο λαός το σύστημα, αν χρεωκοπήσει το σύστημα, όχι ο λαός. Γιατί μέχρι τώρα βλέπουμε ακριβώς αυτό: αντί να χρεωκοπούν τα συστήματα, να χρεωκοπούν οι λαοί. Δεν είναι καιρός να αλλάξει αυτό?
Και η αλλαγή αυτή θα έρθει με τη συμμετοχή όλων μας, μας χρειάζεται όλους. Φτάνει πια αυτό το : "μα τι θα κάνω εγώ? εγώ ένας είμαι..." Και το 1.000.000.000 από 1 δισεκατομμύριο μονάδες αποτελείται.
Πάρτε ως παράδειγμα τα σκουλήκια, είναι τόσο μικρά και όμως μπορούν να εξαφανίσουν ένα κουφάρι ενός μεγάλου ζώου σε ένα πολύ μικρό χρονικό διάστημα και αυτό γιατί δουλεύουν όλα μαζί.
Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για πραγματικά λίγα "σκουλήκια" που καταφέρνουν να βάζουν στο χέρι ολόκληρους λαούς.
Μην αφήνουμε λοιπόν τα κάθε είδους σκουλήκια να επιβιώνουν επειδή αυτά καταφέρνουν να συνεννοηθούν και να συνεργαστούν, ας κάνουμε και εμείς το ίδιο για το δικό μας καλό και τη δική μας επιβίωση. Και πρωτίστως ας πιστέψουμε στη δύναμή μας, γιατί έχουμε δύναμη και μάλιστα πολλή δύναμη. Αλλά είμαστε σαν τους ελέφαντες του τσίρκου, που επειδή είναι γεννημένοι στην αιχμαλωσία και είναι συνηθισμένοι από μικροί να είναι δεμένοι από ένα μικρό παλούκι (που μικροί δεν κατάφερναν να σπάσουν), όταν μεγαλώσουν, είναι τόσο συνηθισμένοι σε αυτή την κατάσταση που δεν κάνουν πια καμιά απόπειρα να σπάσουν αυτό το μικρό παλούκι, γιατί πλέον δεν πιστεύουν ότι μπορούν.
Όλα αυτά βέβαια προϋποθέτουν σωστή ενημέρωση (και όχι την κονσέρβα των τηλεοράσεων και των πουλημένων ΜΜΕ) και κριτική ματιά σε όλα και για όλα.
Και το σημαντικότερο: να κατέβουμε όλοι ή μάλλον να λυθούμε όλοι από τα κάθε είδους άρματα, είτε αυτά είναι πολιτικά (κυρίως), είτε είναι αθλητικά, είτε είναι κάθε τι που μας κάνει να βλέπουμε τον διπλανό μας ή όποιον έχει διαφοερική άποψή από την δική μας, σαν κάποιον που θα πρέπει να εξαφανίσουμε, να ξεφύγουμε από τα δεσμά τους για να μπορούμε να νοιώθουμε το ίδιο καλά και να εκφράζουμε τα ίδια αισθήματα, για όποιον και αν είναι ο διπλανός μας, για να μπορούμε να βλέπουμε το κοινό καλό ως δικό μας καλό και αντίστροφα.
Πάντως το θέμα είναι ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε, αρκεί να το πιστέψουμε και βέβαια να κινηθούμε.
Ας μη φοβόμαστε πλέον όλα αυτά που θα γίνουν για μας χωρίς εμάς κατά το γνωστό τραγούδι, ας είμαστε αυτοί που θα κάνουμε να συμβούν αυτά που αφορούν εμάς, ας γίνουμε τουλάχιστον μέρος της λύσης, αφού σίγουρα δεν είμαστε μέρος του προβλήματος, ας μη διαβάζουμε την ιστορία, ας την γράψουμε εμείς...
