Κατσκευή ξύλινης κατοικίας.

Νά 'με λοιπόν πάλι εδώ...
Οι καύσωνες πέρασαν θέλοντας και μη, η ζέστη έχει υποχωρήσει και αυτή σε ανεκτά επίπεδα (αν και τα σπίτια είναι ακόμα φούρνοι αφού τα τσιμέντα έχουν υπερθερμανθεί και αποβάλλουν θερμότητα σιγά - σιγά) και έχει έρθει η ώρα των μεγάλων αποφάσεων για εμένα. Προς το παρόν αφήνω ασχολίαστα όλα τα άλλα μεγάλα ζητήματα (δασικές πυρκαϊές, φαινόμενα θερμοκηπίου, οικολογικές καταστροφές κ.λ.π.) και καταπιάνομαι με κάτι που με απασχολεί αυστηρώς προσωπικά. Και αυτό δεν είναι άλλο από την κατασκευή του δικού μου σπιτιού. Πριν από δύο χρόνια περίπου με την αρραβωνιαστικιά μου αγοράσαμε ένα οικόπεδο λίγο πιο έξω από την πόλη του Πύργου, σε ένα χωριό μόλις 4 χλμ. μακριά και αποφασίσαμε να κτίσουμε εκεί το δικό μας σπίτι. Μετά από πολλές παλινδρομήσεις μεταξύ της συμβατικής κατασκευής (μπετόν, τούβλα κ.λ.π.) και της ξύλινης, αν και το κόστος συνηγορούσε υπέρ της πρώτης λύσης, αποφασίσαμε να υποστούμε την σχετική επιβάρυνση και να προχωρήσουμε στην κατασκευή ενός ξύλινου σπιτιού. Μέχρι τώρα έχουμε επισκεφτεί αρκετά ξύλινα σπίτια και έχουμε μιλήσει με τους ιδιοκτήτες τους, οι οποίοι δήλωναν κατενθουσιασμένοι για την ποιότητα διαβίωσης στο ξύλινο σπίτι σε σχέση με την διαβίωση στο συμβατικό. Μετά από αρκετές επισκέψεις και σε αντιπροσώπους ήρθε η στιγμή να το αποφασίσουμε και εμείς κάνοντας στροφή από την κλασική επιλογή στη δόμηση, προσπαθώντας όσο μπορούμε να αποφύγουμε τις επιπτώσεις στη ζωή μας και στη ζωή των παιδιών μας της επίδρασης του τσιμέντου και γιατί όχι, βοηθώντας και εμείς με την σειρά μας όσο μπορούμε στην όσο το δυνατόν μικρότερη εκπομπή αερίων co2 από την κατασκευή μου και την μετέπειτα λειτουργία της. Στην απόφαση αυτή συνέβαλε (σε μικρό βαθμό βέβαια) και το γεγονός ότι ο αντιπρόσωπος μας δήλωσε ότι από την στιγμή της παραγγελίας χρειάζονται περίπου τέσσερις μήνες για να έχουμε το σπίτι με το κλειδί στο χέρι έτοιμο για κατοίκηση. Βέβαια οι αντιδράσεις από τους γύρω υπάρχουν αρκετές, (έχουμε ακούσει πάμπολες φορές ως επιχείρημα το παραμυθάκι με τα τρία γουρουνάκια που τελικά σώθηκαν χάρη στην κατασκευή του τρίτου με τούβλα, επίσης άλλο κλασικό παράδειγμα είναι αυτό του τύπου : " μα δεν βλέπεις τα ξύλινα παράθυρά πως γίνονται σε 20 χρόνια? το σπίτι θα κρατήσει περισσότερο νομίζεις?"), πράγμα μάλλον φυσιολογικό, αφού ο τρόπος αυτός δόμησης είναι σχεδόν άγνωστος στην χώρα μας και πολύ περισσότερο δε στην περιοχή μου. Όμως κατά την δική μου άποψη, θεωρώ ότι και ομορφότερο είναι το ξύλινο σπίτι και πιο υγιεινό είναι και πιο ασφαλές στο σεισμό είναι και πέραν όλων μου αρέσει και πάρα πολύ η ιδέα του να μένω σε ένα ξύλινο σπίτι. Ελπίζουμε βέβαια να δικαιωθούμε για την επιλογή μας, αλλά όπως και να έχει είναι η δική μας απόφαση για την δική μας ζωή, την οποία απόφασή μας υπερασπιζόμαστε και δεχόμαστε το γεγονός ότι μπορεί να έχουμε κάνει και λάθος και να μην ισχύει τίποτα από όσα μας έχουν πει. Αλλά αυτό μάλλον θα χρειαστούν κάποια χρόνια για να αποδειχτεί. Αυτά προς το παρόν σε ότι αφορά την κατασκευή του σπιτιού. Κατά το στάδιο της κατασκευής ίσως να ανεβάσω και κάποιες φωτογραφίες, θα δούμε...