Γύρος Γαλλίας (Tour de France).

Τα ήσυχα μεσημέρια του Ιουλίου, που η ζέστη έχε φουντώσει για τα καλά και ο περισσότερος κόσμος ψάχνει να βρει μια παραλία για να δροσιστεί ή να ψήσει το καλολαδωμένο κορμί του, τις ώρες που η θερινή ραστώνη σε έχει κατακλύσει και δεν θες να κάνεις τίποτα άλλο παρά να βρεις ένα δροσερό μέρος για να ξαπλώσεις και να κοιμηθείς, εκείνες τις ώρες, στους δρόμους της Γαλλίας διεξάγεται ο φημισμένος πια ποδηλατικός αγώνας με την ονομασία του τίτλου. 

Δεν ξέρω πόσοι από τους λάτρεις του ποδηλάτου απολαμβάνουν να βλέπουν με τις ώρες τις προσπάθειες των (υπερ)αθλητών για την κατάκτηση του ετάπ κάθε μέρα.

Για εμένα πάντως είναι από τα πιο όμορφα θεάματα και θυσιάζω ευχαρίστως τον μεσημεριανό μου ύπνο για να απολαύσω αυτή την τιτάνια προσπάθεια που εξελίσσεται μέρα με την ημέρα στους δρόμους της Γαλλίας.

Και νοητά με βλέπω και εμένα πάνω στο ποδήλατό μου να σεργιανάω στις διαδρομές του γύρου παρέα με τους αθλητές αυτούς (αν και ξέρω πως δεν υπάρχει πιθανότητα ούτε καν να τους προσεγγίσω στην πραγματικότητα, αφού με μέσες ωριαίες ταχύτητες της τάξεως των 39,50χ.α.ω. οι άνθρωποι είναι απλά άπιαστοι). 

Επίσης αφού έχει χορτάσει το μυαλό μου με εικόνες από τους καθημερινούς αγώνες, είναι άλλο συναίσθημα να παίρνω μετά το ποδήλατό μου για μια βόλτα, αποκτά άλλο νόημα και άλλη διάσταση, σχεδόν υπερκόσμια. 

Βέβαια όλα αυτά, μετά και τα όσα μαθεύτηκαν για τον πρώην πρωταθλητή Λανς Αρμστρονγκ, σου αφήνουν και μια υποψία στο βάθος του μυαλού σου για το τι μπορεί να έχουν καταναλώσει όλοι αυτοί οι αθλητές προκειμένου να έχουν τελικά αυτές τις επιδόσεις, αλλά αυτό είναι από μόνο του ένα τεράστιο θέμα που χωράει πολλή συζήτηση και δεν ταιριάζει και με τους χαλαρούς ρυθμούς του καλοκαιριού, οπότε θα το αφήσω και θα μείνω στην εικόνα της αγνής και καθαρής αγωνιστικής ποδηλασίας που θα μας προσφέρεται απλόχερα μέχρι τις 21 του Ιούλη.