Το διήμερο 2 - 3 Ιουλίου πραγματοποιήθηκε στη Ζαχάρω ο 6ος Δρόμος
της Φωτιάς, που έχει γίνει πλέον θεσμός στα ποδηλατικά δρώμενα της περιοχής
μας.
Οι συμμετοχές όπως πάντα ήταν πολλές τόσο από μεμονωμένους ποδηλάτες, όσο και από ποδηλατικούς συλλόγους δημιουργώντας έτσι μια πολύ ωραία ατμόσφαιρα.
Ωστόσο φέτος η διοργάνωση είχε διαφοροποιήσεις σε κάποιους τομείς, τόσο σε οργανωτικό επίπεδο όπου υπήρχαν δύο διαδρομές (δεν ήταν η πρώτη φορά σε αυτό), μια εύκολη για όλους και μια απαιτητική - δύσκολη για τους πιο προπονημένους και τους πιο σκληροπυρηνικούς του σπορ.
Επίσης φέτος υπήρχε ηλεκτρονική επίσημη χρονομέτρηση των συμμετεχόντων, αξιοποιώντας πλήρως τα διαθέσιμα ηλεκτρονικά βοηθήματα.
Τέλος υπήρχε και διαφοροποίηση ως προς τον χώρο της εκδήλωσης, αφού η "έδρα" είχε μετακομίσει λίγα μέτρα παρακάτω από το σύνηθες σημείο της διοργάνωσης, στον προαύλιο χώρο του σχολείου, δίνοντας έτσι ευχέρεια στους διοργανωτές να "απλώσουν" λίγο τα διάφορα σημεία, κάνοντας έτσι λίγο πιο εύκολη, τόσο την ζωή για τους συμμετέχοντες, όσο και την όλη διαδικασία για τους διοργανωτές.
Επίσης φέτος η εκδήλωση συνδιοργανώθηκε από τον Φιλαθλητικό Όμιλο Πύργου.
Όπως μας συνηθίζουν οι διοργανωτές τα τελευταία χρόνια, μας πρόσφεραν μια ακόμα άψογη διοργάνωση, με προσοχή στην λεπτομέρεια τόσο πριν, όσο κατά την διάρκεια, αλλά και μετά το τέλος του αγώνα.
Δυστυχώς όμως ούτε και φέτος καταφέραμε να έχουμε έναν αγώνα χωρίς πτώση και τραυματισμό και το αποτέλεσμα είναι δύο αθλητές να βρεθούν στην άσφαλτο αμέσως μόλις δόθηκε το ελεύθερο για την διαδρομή “race” και να έχουν και άσχημο τραυματισμό. Ας ελπίσουμε αυτό να είναι το τελευταίο “κρούσμα” και να μην ξαναγίνει κάτι τέτοιο στις μελλοντικές διοργανώσεις.
Όπως και τις προηγούμενες χρονιές, μας δόθηκε η ευκαιρία να συναντηθούμε με τον έτερο συνποδηλάτη και φίλο Γιώργο από την Φιγαλεία και να ποδηλατήσουμε και παρέα, αφού και οι δύο συμμετείχαμε στην εύκολη διαδρομή “fun” των 35km. O Δρόμος της Φωτιάς πλέον έχει γίνει όντως θεμσός και μας δίνει την ευκαιρία που ζητούμε να βλέπουμε φίλους - ποδηλάτες τους οποίους δεν μπορούμε να συναντήσουμε αλλιώς. Η παρέα είχε μεγαλώσει βέβαια φέτος κατά δύο ακόμα άτομα, αφού μαζί μου είχα “παρασύρει” τον φίλο μου τον Γιώργο από το Αίγιο και τον έτερο φίλο μου Παναγιώτη από τον Πύργο.
Στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι, η διαδρομή που συμμετείχαμε δεν είχε κάτι το αξιόλογο από δυσκολία αφού ήταν σχεδόν επίπεδη και παρόλη την αποχή μου από το σπορ άρα και χωρίς ουσιαστική προπόνηση (αφού φέτος λόγω χειμερινής ενασχόλησης με το crossfit) είχα κάνει μόλις μια βόλτα ακόμα (την διαδρομή Πύργος – Κατάκολο – Πύργος) κατάφερα να την ολοκληρώσω χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα.
Οι συμμετοχές όπως πάντα ήταν πολλές τόσο από μεμονωμένους ποδηλάτες, όσο και από ποδηλατικούς συλλόγους δημιουργώντας έτσι μια πολύ ωραία ατμόσφαιρα.
Ωστόσο φέτος η διοργάνωση είχε διαφοροποιήσεις σε κάποιους τομείς, τόσο σε οργανωτικό επίπεδο όπου υπήρχαν δύο διαδρομές (δεν ήταν η πρώτη φορά σε αυτό), μια εύκολη για όλους και μια απαιτητική - δύσκολη για τους πιο προπονημένους και τους πιο σκληροπυρηνικούς του σπορ.
Επίσης φέτος υπήρχε ηλεκτρονική επίσημη χρονομέτρηση των συμμετεχόντων, αξιοποιώντας πλήρως τα διαθέσιμα ηλεκτρονικά βοηθήματα.
Τέλος υπήρχε και διαφοροποίηση ως προς τον χώρο της εκδήλωσης, αφού η "έδρα" είχε μετακομίσει λίγα μέτρα παρακάτω από το σύνηθες σημείο της διοργάνωσης, στον προαύλιο χώρο του σχολείου, δίνοντας έτσι ευχέρεια στους διοργανωτές να "απλώσουν" λίγο τα διάφορα σημεία, κάνοντας έτσι λίγο πιο εύκολη, τόσο την ζωή για τους συμμετέχοντες, όσο και την όλη διαδικασία για τους διοργανωτές.
Επίσης φέτος η εκδήλωση συνδιοργανώθηκε από τον Φιλαθλητικό Όμιλο Πύργου.
Όπως μας συνηθίζουν οι διοργανωτές τα τελευταία χρόνια, μας πρόσφεραν μια ακόμα άψογη διοργάνωση, με προσοχή στην λεπτομέρεια τόσο πριν, όσο κατά την διάρκεια, αλλά και μετά το τέλος του αγώνα.
Δυστυχώς όμως ούτε και φέτος καταφέραμε να έχουμε έναν αγώνα χωρίς πτώση και τραυματισμό και το αποτέλεσμα είναι δύο αθλητές να βρεθούν στην άσφαλτο αμέσως μόλις δόθηκε το ελεύθερο για την διαδρομή “race” και να έχουν και άσχημο τραυματισμό. Ας ελπίσουμε αυτό να είναι το τελευταίο “κρούσμα” και να μην ξαναγίνει κάτι τέτοιο στις μελλοντικές διοργανώσεις.
Όπως και τις προηγούμενες χρονιές, μας δόθηκε η ευκαιρία να συναντηθούμε με τον έτερο συνποδηλάτη και φίλο Γιώργο από την Φιγαλεία και να ποδηλατήσουμε και παρέα, αφού και οι δύο συμμετείχαμε στην εύκολη διαδρομή “fun” των 35km. O Δρόμος της Φωτιάς πλέον έχει γίνει όντως θεμσός και μας δίνει την ευκαιρία που ζητούμε να βλέπουμε φίλους - ποδηλάτες τους οποίους δεν μπορούμε να συναντήσουμε αλλιώς. Η παρέα είχε μεγαλώσει βέβαια φέτος κατά δύο ακόμα άτομα, αφού μαζί μου είχα “παρασύρει” τον φίλο μου τον Γιώργο από το Αίγιο και τον έτερο φίλο μου Παναγιώτη από τον Πύργο.
Στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι, η διαδρομή που συμμετείχαμε δεν είχε κάτι το αξιόλογο από δυσκολία αφού ήταν σχεδόν επίπεδη και παρόλη την αποχή μου από το σπορ άρα και χωρίς ουσιαστική προπόνηση (αφού φέτος λόγω χειμερινής ενασχόλησης με το crossfit) είχα κάνει μόλις μια βόλτα ακόμα (την διαδρομή Πύργος – Κατάκολο – Πύργος) κατάφερα να την ολοκληρώσω χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα.
1 σχόλιο:
Ήταν μια πολύ ωραία εμπειρία. Μέτρησα τις δυνάμεις μου, έκανα νέες σκέψεις,είδα πολλούς ποδηλατανθρώπους να πεταλάρουν ακολουθώντας ο καθένας τον σκοπό του.
Δημοσίευση σχολίου