Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2017

Περί ξυρίσματος ο λόγος... η συνέχεια.

Αφού πλέον το παραδοσιακό ξύρισμα για εμένα έχει γίνει δρόμος χωρίς γυρισμό, αποφάσισα να κάνω ένα μικρό δώρο στον εαυτό μου και μετά από μια σχετική έρευνα στα φόρουμ, είπα  να προβώ στην αγορά μιας καλύτερης ξυριστικής μηχανής (ή ξυράφι ασφαλείας όπως το είχα αναφέρει) από αυτήν που πήρα αρχικά και προσανατολίστικα στην αγορά μιας Edwin Jagger και συγκεκριμένα το μοντέλο με την κυλινδρική γραμμωτή λαβή δηλατή το DE89LBL.

Μπορώ να πω πως το ξύρισμά μου πλέον απογειώθηκε. 

Η μηχανή είναι φανταστική, κόβει με ακρίβεια, πολύ απαλά και κυρίως με ασφάλεια. Ούτε μια στιγμή δεν σου αφήνει την εντύπωση ότι μπορείς να κοπείς (παρόλο που μπορείς αν δεν ακολουθήσεις κάποιους απλούς βασικούς κανόνες) και πραγματικά χαίρομαι να ξυρίζομαι.

 Πλέον δεν βλέπω την ώρα να ξαναξυριστώ! 

Είμαι πραγματικά πολύ ενθουσιασμένος, αν και δεν αποφεύγω πάντα κάποιους ερεθισμούς στον λαιμό, κυρίως λόγω των πολλαπλών περασμάτων (που γενικά πρέπει να αποφεύγονται) στην προσπάθειά μου να έχω ένα τέλειο αποτέλεσμα. 

Τώρα πια κοιτάζω να βελτιώνω την τεχνική μου όσο περισσότερο μπορώ και προσανατολίζομαι στην δοκιμή περισσότερων λεπίδων που θα δοκιμάσω με την μηχανή μου, για να βρω τι μου ταιριάζει καλύτερα, μια και οι επιλογές είναι πάρα πολλές και το ξύρισμα μπορεί να διαφέρει από λεπίδα σε λεπίδα. 

Για μια ακόμα φορά, όποιος έχει θέμα με το ξύρισμα όπως είχα εγώ, ας κάνει έναν κόπο να δοκιμάσει και το παραδοσιακό ξύρισμα, δεν έχει να χάσει κάτι.

Δεν υπάρχουν σχόλια: