Ο λαός της καφετέριας

Έχουμε γίνει ο
λαός της καφετέριας…

Μεταλλασσόμαστε σε
κάτι που εγώ αποκαλώ «ο λαός της καφετέριας».

Όλα μας τα
προβλήματα, όλα μας τα άγχη τα πάντα εξανεμίζονται, τα πάντα εξαφανίζονται ως
δια μαγείας μόλις ο ήλιος μια μέρα (όπως γίνεται άλλωστε τις περισσότερες
ημέρες στη χώρα μας) βγει λαμπερός κάνοντας το θερμόμετρο να σκαρφαλώσει και ο
κόσμος μπορέσει να πιάσει μια καρέκλα στις καφετέριες.

Όλη μας πια η
έννοια είναι αυτή «να πάμε για καφέ».
Να φορέσουμε ότι
πιο επώνυμο διαθέτει η γκαρνταρόμπα μας, να πάρουμε το υπερσύγχρονο κινητό μας τελευταίας
γενιάς, να βγάλουμε από το γκαράζ το σούπερ γυαλισμένο αυτοκίνητό μας και να
πάμε όλοι μαζί με τους φίλους μας για καφέ…

Και αφού πάμε
λοιπόν, θα πιάσουμε ο καθένας το κινητό του να στείλουμε μηνύματα, να μπούμε
στο ίντερνετ, να συνδεθούμε στις σελίδες «κοινωνικής δικτύωσης», να κατεβάσουμε
τις νέες εφαρμογές και γενικά να περάσουμε καλά «με τους φίλους μας».

Και όλα αυτά
βέβαια έχουν σαν αποτέλεσμα να μην ενδιαφερόμαστε για ότι άλλο γίνεται γύρω μας,
δε μας νοιάζει για τίποτα, εφ όσον υπάρχουν καρέκλες στις καφετέριες και 5 ευρώ
στην τσέπη μας για καφέ…